Door Jeroen Bootsman - Jarenlang leek Engeland zo’n beetje het monopolie te hebben op het produceren van spannende misdaadseries met inspirerend acteerwerk en goede scenario’s. Op de Nederlandse televisie zijn de KRO Detectives (hernoemd tot KRO-NCRV Crime) al jarenlang een instituut. Op een gegeven moment ontdekten de inkopers van de omroepen blijkbaar dat er ook in Scandinavië hoogwaardig misdaaddrama wordt gemaakt.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Andere snit

Vaak zijn Scandinavische misdaaddrama's wel van een volledig andere snit. Hoewel ook Britse series duister van aard kunnen zijn (zoals Prime Suspect) associëren we Engeland in de regel toch met drama dat een wat optimistischer inslag herbergt. Als vertegenwoordiger van een katholieke achterban leek de KRO jarenlang eigenlijk niet anders te kunnen dan een niet al te misantropisch mensbeeld te schetsen. Toen de omroep echter begon met het uitzenden van de langlopende Zweedse misdaadserie Beck kantelde de teneur van wat fans van het genre op televisie voorgeschoteld kregen.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Bars kijken

Vele series van Scandinavische makelij volgden. Bijna allemaal volgens het recept: sombere verhalen, desolate landschappen in deprimerend licht en acteurs, die in onderlinge competitie zo bars mogelijk kijken verwikkeld leken. Oftewel: het genre Nordic noir. Er leek gaandeweg kruisbestuiving te ontstaan. De Britten keken het kunstje af van hun Scandinavische collega’s. En die leken op hun beurt weer te laten merken dat misdaad uit het hoge Noorden helemaal niet zo depressief en bij vlagen behoorlijk gezellig kan zijn.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

The Sommerdahl Murders

De Deense misdaadserie The Sommerdahl Murders lijkt volgens die overtuiging gemaakt te zijn. Niks besneeuwde landschappen waar geen eind aan lijkt te komen. Integendeel, volop idyllische panoramabeelden van de stad Helsingør, die altijd zonovergoten lijkt. Met het toerisme zal het daar dus wel goed zitten. Het derde seizoen is momenteel te zien op NPO3 en staat – net als seizoenen 1 en 2 – op NPO Plus.

Makkelijk te volgen verhaallijnen en een niet al te ingewikkelde ontknoping

Weliswaar vinden ook in Helsingør de nodige moorden plaats, maar ze worden nooit overdreven gewelddadig of gruwelijk in beeld gebracht. Nog een pluspunt: in veel andere series raken kijkers nog weleens het spoor bijster in plotwendingen en personages, maar de schrijvers van deze serie doseren met mate. Er zijn makkelijk te volgen verhaallijnen en er is een niet al te ingewikkelde ontknoping als dankbaar resultaat.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Onder voorbehoud

Toegegeven, dat voordeel brengt ook weer voorbehoud met zich mee. Als er iets ingewikkeld is aan deze serie is het wel de driehoeksverhouding tussen Dan Sommerdahl, zijn vrouw Marianne en Flemming Torp. Dat zij alle drie in dienst zijn van de lokale politie en dus altijd moeten samenwerken, maakt het er allemaal niet eenvoudiger op. Even muggenziften: de interpersoonlijke verhoudingen lijken soms de boventoon te voeren, zich afspelend tegen de achtergrond van misdaden als een bordkartonnen decor. Zoals iemand op filmdatabase IMDb opmerkt lijkt deze reeks soms meer op een soapopera dan serieus misdaaddrama.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Hap-slik-weg

Inderdaad, de toeristische trekpleisters blijven beter hangen dan de moorden en als geheel is het wellicht van een behoorlijk hoog hap-slik-weggehalte. Nordic noir mag dit eigenlijk niet heten en een prestigieuze televisieprijs zal er voor deze serie niet snel inzitten. Maar dat neemt niet weg dat The Sommerdahl Murders met tal van fraai geschoten beelden en prima acteurs in z’n soort een aangename kijkervaring is, die ons leert dat het geen zonde is als televisiemakers niet altijd de toppen van kwaliteit en creativiteit beogen na te streven. Gewoon goed gemaakte televisie zonder poespas. En daar is helemaal niets mis mee. Geen sterrenrestaurant, maar gewoon een uitstekend eetcafé.